به نظر من یه دسر راحته که می شه غیر از ماه رمضون هم برای مهمونیها ازش استفاده کرد.

مواد لازم :

شیر : ۱ لیتر

آرد برنج : سه چهار قاشق

شکر : پنج شش قاشق

پودر کاکائو : به میزان لازم

گلاب : یکی دو قاشق

نکته : می توان به جای پودر کاکائو، از پودر قهوه یا آب زعفران دم کرده استفاده کرد.

طرز تهیه :

همونطور که گفته شد، شیر رو روی حرارت می ذاریم و آرد برنج رو بهش اضافه می کنیم. هم می زنیم که ته نگیره. شکر رو هم اضافه می کنیم. بر عکس رامین که ته دیگ فرنی دوست داره، این ته دیگها پدر خانم خونه رو در میاره وقتی بخواد شسته بشه ! پس سعی کنید هم بزنید تا میزان این ته دیگها کم بشه. یه نکته دیگه اینکه ، وقتی دارید هم می زنید، حواستون به اطراف قابلمه هم باشه. از اول همه رو با هم، هم بزنید. اون تکه هایی که به اطراف ظرف می چسبند، اگه بعداً هم بزنید و به مواد اضافه کنید، همونطور گوله گوله می مونند. وقتی شروع به جوشیدن کرد، گلاب رو می ریزیم.

وقتی خوب غلیظ شد، پودر کاکائو رو کم کم اضافه می کنیم و به هم زدن ادامه می دیم. دیگه بستگی به خودمون داره که بخوایم بیشتر باشه یا کمتر.

بعد ، اونو توی ظرف دلخواهمون می کشیم. اگه تعداد مهمونهاتون زیاده، می تونید توی یه پیرکس خوشگل اونو بکشید و روش رو بنا به سلیقه تون تزئین کنید. البته بهتره دو سه ساعت اونو توی یخچال بگذارید تا حسابی سرد بشه.

نکته ۱ : من خودم چون بوی شیر داغ رو دوست ندارم، ترجیح می دم فرنی رو به صورت کاکائویی یا با طعم قهوه یا زعفرون بخورم. و اینکه اونو حتماً توی یخچال می ذارم که حسابی سرد بشه.

نکته ۲ : به جای پور کاکائو می تونید از پودر قهوه یا زعفرون آب کرده استفاده کنید. و یا حتی سه تا ظرف با سه تا طعم مختلف درست کنید. اینجوری میز دسرتون شیک تر می شه.

نکته ۳ : می تونید فرنی رو توی گیلاس بریزید و نوش جان کنید.

نکته ۴ : خودم توی پست فرنی ، کامنت گذاشتم که اگه تمایل دارید سفت تر بشه، می تونید مقداری نشاسته رو توی یه استکان آب سرد حل کنید و به فرنی در حال پخت اضافه کنید. هم می تونید اون کار رو بکنید و هم اینکه مقدار آرد برنج رو بیشتر کنید.

نکته ۵ : می تونید میزان شکر رو بیشتر از این کنید تا یه دسر خوشمزه شیرین کاکائویی داشته باشید.

نکته ۶ : می توانید با خلال پسته و پودر نارگیل آن را تزئین کنید.

پست مرتبط :

فرنی

نوش جان ؛ گوارای وجود !

مواد لازم :

لپه : نصف پیمانه

لوبیا چیتی : نصف پیمانه

برنج: یک پیمانه

پیاز : دو عدد

گوجه: یکی دو کیلو

سبزی: کمتر از آش معمولی

رشته آش : کمتر از آش معمولی

فلفل سیاه : به مقدار لازم

طرز تهیه :

ابتدا پیاز داغ درست می کنیم. بعد برنج و لوبیا چیتی و لپه رو بهش اضافه می کنیم و روش آب می ریزیم و می ذاریم بپزه. از همون اول هم گوجه ها رو رنده می کنیم و آبش رو توی آش می ریزیم. بعضی ها معتقدند که میزان رشته آش و سبزی « آش گوجه» باید به نسبت آش های دیگه ( مثلاً آش رشته) کمتر باشه.

سبزی رو می ریزیم . ده دقیقه مونده به آخر ، رشته رو هم اضافه می کنیم. البته بعضی ها توی این آش، رشته نمی ریزند. خود دانید. فلفل را نیز بنا به ذائقه خود اضافه نمایید.

نکته ۱ : اگر طعم آبغوره را دوست دارید، می توانید از آن در این آش استفاده کنید.

نکته ۲ : ذات وجودی «آش گوجه» ، بسیار تند است. اما در صورت تمایل می توانید میزان فلفل را کمتر، یا آن را حذف کنید.

نکته ۳ : به عنوان تزئین پیشنهاد می شود از نعنا داغ نیز استفاده کنید. زیرا طعم خوبی به آش می دهد.

نکته ۴ : اگر در کنار این آش، غذایی با مرغ یا گوشت هم درست کرده اید، می توانید یکی دو لیوان آب مرغ یا گوشت را نیز به این آش اضافه نمایید. به بهبود طعم آن کمک می کند.

لینک های مرتبط:

آش جو

آش کاهو

آش رشته

آش تند

آش رشته با گوجه فرنگی

آش دوغ یا دوغاش

نوش جان ؛ گوارای وجود !

ماه رمضون هم که نباشه، حلیم همیشه می چسبه. وای به حالا که ماه رمضونه و با این روزهای طولانی، این غذا واقعاً یک غذای کامله.

مواد لازم :

بلغور گندم : یک کیلو

گوشت گوسفند : سیصد چهارصد گرم

نمک : کمی

مواد جهت تزئین و تناول (!)

دارچین

روغن حیوانی یا کره

شکر

طرز تهیه :

شاید وقتی که داریم حلیم می خوریم و لذت می بریم، باورمون نشه که همه اش بلغور و گوشته. ولی بهتره باورمون بشه ! بلغور رو بهتره یه شب قبل یا چند ساعت قبل خیس کنیم. بعد اونو بار می ذاریم. دو سه ساعت حسابی می ذاریم بپزه. گوشت رو هم بهتره جداگانه بپزیم (با نمک) و اونو ریش ریش کنیم. برای اینکه حلیم، یه حلیم واقعی بشه، به نظر من بهتره وقتی که بلغور گندم پخت، بذاریم سرد بشه، بعدش اونو چرخ کنیم. بعد دوباره توی قابلمه می ریزیم و گوشت رو که پخته و ریش ریش کردیم، بهش اضافه می کنیم. آب روش می ریزیم و می ذاریم دوباره بپزه.

از اولین مراحل پخت بلغور، باید دائم اونو هم بزنیم و با گوشتکوب لهش کنیم. اگه از در حلیم فروشی ها رد شده باشید ( که حتماً رد شده اید!) می بینید روی قابلمه شون یه گوشتکوب خیلی بزرگه. اونها با اون گوشتکوب ها حلیم رو می کوبند. هر چی بیشتر اونو بکوبید و له کنید، حلیمتون کش دار تر می شه. وقتی که دیگه حسابی پخت و شما هم حسابی هم زدید و هم پدر دست خودتونو درآوردین و هم پدر بلغور گندم بیچاره رو ، حلیم حاضره.

اونو توی یه ظرف بکشید و با دارچین روشو تزئین کنید. بعدش روغن حیوونی یا کره رو آب کنید و روش بریزید.

نکته : در پخت حلیم در مقیاس بیشتر ( مثل نذری ها ) هم معمولاً گوشت و بلغور رو جداگانه می پزند و بعد با هم مخلوط می کنند.

نوش جان ؛ گوارای وجود !

مواد لازم :

لوبیا چیتی : ۱ پیمانه

لوبیا قرمز : ۱ پیمانه

نخود : نصف پیمانه

عدس : یک و نیم پیمانه

سبزی آش : یک و نیم کیلو

رشته آشی : به میزان لازم

مواد تزئینی و تکمیلی :

کشک

نعنا داغ ( ترکیب نعنا و روغن داغ )

پیاز داغ : ( پیاز را در روغن سرخ می کنیم و مقداری زردچوبه می افزاییم.)

سیر داغ : سیر را در روغن سرخ می کنیم .)

طرز تهیه :

بهتره لوبیا ها و نخود رو چند ساعت قبل یا از شب قبل خیس کنیم و در یخچال بگذاریم. البته عدس رو نه. چون همین جوری هم نیم ساعته له می شه. کسانی که مشکل معده دارند، باید در طول زمانی که حبوبات داره خیس می خوره، دو سه بار آبش رو عوض کنند . این کار باعث می شه که باد این مواد گرفته بشه و معده کمتر با مشکل مواجه بشه. همچنین حبوبات زودتر می پزند.

حبوبات رو به جز عدس بار می ذاریم. خوب که پختند، عدس رو هم اضافه می کنیم. در عین حال که مواد در حال پخت هستند، سیر داغ و پیازداغ رو آماده می کنیم. ( سیر و پیاز و جداگانه خرد می کنیم و در روغن سرخ می کنیم و به آنها زردچوبه اضافه می کنیم که خوشرنگ بشه.)

مقداری از سیرداغ و پیازداغ رو درحال پخت به مواد اضافه می کنیم ، بقیه رو برای تزئین روش نگه می داریم. سپس سبزی آش رو که شسته و خرده کرده ایم رو اضافه می کنیم. بعضی ها عادت دارند مقداری هم آرد به آش رشته اضافه می کنند. نظرشون اینه که اینجوری لعاب می اندازه. ولی به نظر من همون رشته کافیه. حالا دیگه خود دانید.

ده دقیقه مونده به اینکه قابلمه رو از روی گاز بردارید، رشته رو هم اضافه کنید. آش حاضره. حالا اونو توی کاسه بکشید و صبر کنید کمی از داغی بیفته. سپس کشک رو روش بریزید. اگه خیلی داغ باشه و کشک رو بریزید، کشک روش وای نمیسه (!) و داخل آش فرو می ره.

چونکه این آش رو سر سفره افطار می خواستم بذارم، تزئینش هول هولی شد. شما به سلیقه خودتون ببخشید.

نکته ۱ : اگه فردا قراره برید سر کار یا با عده ای در تماس هستید، از خوردن سیر جداً خودداری نمایید!

نکته ۲ : زمانی که رشته رو به آش اضافه می کنید، آش یه کمی سفت می شه. به این منظور بهتره مقداری آب جوش دم دست داشته باشید تا اگه آش خیلی سفت شد، آب جوش بهش اضافه کنید و اونو از سفتی (!) نجات بدید.

نکته ۳ : عده ای از اهالی محترم تهران (!) آش رشته را به قدری پرآب و کم ملات می پزند، که انگار آب سبزی و رشته است. یعنی در هر کاسه ، از هر حبوبات، یک عدد هم به زور یافت می شود. ممکن است سلیقه ای باشد ولی فراموش نکنید که این « آش » است. نه « آب » !

نکته ۴ : برخی معتقدند با آش رشته نباید هیچ طعم دهنده ای را خورد. چون مزه اش عوض می شود! عده ای هم آبلیمو، سرکه، آبغوره، کشک، نعناداغ، پیازداغ و … به آن می افزایند.

لینکهای مرتبط :

آش رشته با گوجه فرنگی

آش تند

نوش جان ؛ گوارای وجود !

مواد لازم :

لوبیا چیتی : ۱ پیمانه

لوبیا قرمز : ۱ پیمانه

نخود : نصف پیمانه

عدس : یک و نیم پیمانه

بلغور گندم : یک و نیم پیمانه

بلغور جو : یک و نیم پیمانه

سبزی آش : یک و نیم پیمانه

کشک : به میزان لازم

قلم گوساله ( اگر نبود، گوشت تکه شده)

فلفل سیاه

کشک

مواد تزئینی و تکمیلی :

کشک

نعنا داغ ( ترکیب نعنا و روغن داغ )

پیاز داغ : ( پیاز را در روغن سرخ می کنیم و مقداری زردچوبه می افزاییم.)

سیر داغ : سیر را در روغن سرخ می کنیم .)

طرز تهیه :

از شب قبل ( یا چند ساعت قبل از پخت) ، حبوبات را به جز عدس، خیس می کنیم. عدس در نهایت نیم ساعته می پزه و احتیاجی به خیس کردن نداره.

در ابتدا لوبیا چیتی و لوبیا قرمز و نخود رو به همراه بلغور گندم و بلغور جو می ریزیم توی قابلمه و یه عالمه توش آب می ریزیم. قلم رو هم اضافه می کنیم می ذاریم حسابی بپزه . گاهی هم بهش سر می زنیم و اونو به هم می زنیم که ته نگیره. تو این فاصله سبزی آش رو می شوییم و خرد می کنیم. بهتره درشت خردش کنیم. بعد از یکی دو ساعت، سبزی رو به همراه عدس به قابلمه اضافه می کنیم. بهتره مقداری از سیرداغ و پیازداغی که قراره به عنوان تزئین استفاده کنیم، در حین پخت هم به آش اضافه کنیم. اینجوری مزه اش بهتر می شه.

هر وقت دیدیم، گوشتها پخته شده ( در نبود قلم، گوشت می ریزیم) ، بیرونشون میاریم و ریش ریش می کنیم یا می کوبیم و دوباره توی قابلمه می ریزیمشون. حالا، بنا به ذائقه مون فلفل سیاه اضافه می کنیم. میزان فلفل دست خود شماست. بعد از اینکه دیدیم آش حسابی جا افتاده، کشک رو توش می ریزیم. همه مزه این آش به فلفل و کشکیه که توش می ریزیم. بعد از اون توی کاسه می ریزیم و تزئینش می کنیم.

نکته ۱ : اگه از این آش برای سحری و افطای استفاده می کنیم، بهتره خیلی تند نباشه.

نکته ۲ : در پایان می توانید قلم را از آش خارج کنید. در این مدت ، مزه اش حسابی به خورد آش رفته است.

نکته ۳ : اگر در حین سرخ کردن سیر، سیرها به همدیگر یا به ظرف چسبیدند ( که البته حتماً می چسبند) ، مقداری نمک رویشان بپاشید.

لینک های مرتبط:

آش رشته با گوجه فرنگی

آش دوغ یا دوغاش

نوش جان ؛ گوارای وجود !

یکی از دسرهایی که معمولاً سر سفره افطار استفاده می شه، شله زرده. یه دسر شیرین که بعد از چند ساعت گرسنگی، افت قندخون رو جبران می کنه.

مواد لازم :

برنج : یک پیمانه

شکر : دو پیمانه

زعفران

گلاب

خلال بادام

مواد جهت تزئین:

خلال پسته ( به صورت دلخواه)

دارچین

روغن یا کره آب شده

طرز تهیه :

برنج رو به همراه خلال بادام توی قابلمه می ریزیم و آب را به آن اضافه می کنیم. راستش من میزان آب رو چشمی می ریزم. ولی دو سه بند انگشت باید روش آب باشه. اینو می ذاریم روی حرارت ملایم تا بپزه. برنج که حسابی له شد و لعاب داد، شکر رو توش می ریزیم. بعد از اون زعفرون آب کرده رو به همراه گلاب بهش اضافه می کنیم. خوب که جا افتاد و رنگ گرفت، اونو بررسی می کنیم! میزان آب نباید خیلی زیاد باشه وگرنه شله زرد شل می شه. خیلی هم سفت نباید باشه چون به طور طبیعی بعد از سرد شدن، خودش رو کمی می گیره.

بعد از اینکه آماده شد، آن را درون ظرف مورد نظر می ریزیم.

نکته ۱ : اگر در مهمانی افطاری ، تعداد نفرات زیاد است، هم می توان آن را در یکی دو ظرف بزرگ ریخت، هم می توان به تعداد نفرات، شله زرد را در کاسه های کوچک ریخت.

نکته ۲ : جهت تزئین می توان از خلال پسته، خلال بادام و روغن یا کره آب کرده استفاده نمود.

نکته ۳ : همچنین جهت تزئین، می توان از قالب های حاضری موجود در بازار استفاده نمود. خودمان هم می توانیم قالب بسازیم. به این ترتیب که شکل یا حروف موردنظر را روی فیلم رادیولوژی یا تلق های موجود در بازار بکشیم، بعد درون آن را ببریم و آن را روی ظرف شله زرد یا آش بگذاریم. سپس دارچین را روی آن بپاشیم تا شکل مورد نظر حاصل شود.

نکته ۴ : برای درست کردن شله زرد، می توان از برنج نیم دانه هم استفاده نمود.

نوش جان ؛ گوارای وجود!