مواد لازم :

گوشت آبگوشتی : بهتره ماهیچه گوسفند باشه . دنبه هم بهش اضافه می کنیم.

نخود : به اندازه

لوبیا سفید : در صورت تمایل

گوجه فرنگی : یکی دو تا

گرد لیمو عمانی : در صورت تمایل

غوره یا آبغوره : در صورت تمایل

سیب زمینی : به تعداد دلخواه

نعناء : مقداری

نمک : به میزان لازم

زردچوبه : مقداری

برنج خام : یک قاشق

مواد لازم تر :

نان سنگک : سه چهار تا تازه و برشته

ترشی : هر نوع که دم دست داشتید ! (لیته ، سیر ترشی و … )

سبزی خوردن : یه عالمه

دوست و فامیل که دور هم جمع باشند : هرچی بیشتر ، بهتر (آبگوشت تنهایی به درد نمی خوره!)

کسانی که آبگوشت دوست ندارند و غر می زنند: هیچ نفر

طرز تهیه :

بهتره از شب قبل نخود و لوبیا سفید رو خیس کنیم. البته استفاده از لوبیا سفید اختیاری است. اول توی قابلمه نخود و لوبیا رو می ریزیم. گوشت و دنبه رو هم اضافه می کنیم. برنج و آب رو می ریزیم و در قابلمه رو می بندیم و اجازه می دیم برای خودش بپزه. نخودها که پخته شد، نمک رو اضافه می کنیم. بهتره به حبوبات در اوایل پخت نمک اضافه نکنیم. چون دیرتر می پزند. حدود نیم ساعت مونده به خوردن، سیب زمینی ها رو پوست می کنیم و داخل آبگوشت می ریزیم. گوجه ها رو هم رنده می کنیم و اون تو می ریزیم. سپس دنبه ها رو بیرون می آوریم و توی یه کاسه می اندازیم. نعناء و یه قاشق زردچوبه رو روش می ریزیم و یه ملاقه از آب آبگوشت اضافه می کنیم . سپس با گوشتکوب به آرامی می کوبیم. تا جایی که دنبه ها ریز ریز شوند. سپس اینها رو هم به آبگوشت اضافه می کنیم.

نکته : در صورت تمایل می تونید مزه ترش آبگوشت رو با یه ملاقه آبغوره یا مقداری غوره در اواسط پخت و یا اضافه کردن مقداری گرد لیمو در نیم ساعت آخر پخت، تأمین کنید.

پختن آبگوشت یه چیزه، تهیه مخلفاتش یه چیز دیگه است.

بعد از خوردن آبش، باید یه نفر که زور بازوی قوی داره، بره سراغ نخود و گوشت و بنا به سلیقه خورنده ها، اونها رو با گوشتکوی بکوبه. اگه بقیه مایل بودند، سیب زمینی ها رو هم داخلش بکوبه. اگر نه، یکی دو تاش رو بکوبه، بقیه اش رو نگه داره تا حضار خالی خالی با نمک بخورند.

نکته ۱ : اونهایی که در کاسه های کوچولوی عکس اول می بینید، عبارتند از ترشی لیته ، سیر ترشی و ترشی مجلسی . که در روزهای آینده پست مربوط به آنها گذاشته می شود.

نکته ۲ : همانطور که در عکس اول می بینید، این آبگوشت، نعناء نداره. چون یکی از میهمانان دوست نداشت ، ما هم به احترام او در غذا نریختیم !

نوش جان ؛ گوارای وجود !