ریحان خشک
نعنا خشک
آویشن
شوید خشک
کنجد
تخم گشنیز
فلفل سیاه
فلفل قرمز
پاپریکا
زردچوبه
کمی نمک
گل محمدی خشک شده (در صورت تمایل)

طرز تهیه:واقعا ترکیب این مواد با هم، بسیار خوشمزه میشه. چه به عنوان افزودنی در ماست، چه در سس سالاد. شاید فکر کنید حاضری هم میشه خرید. ولی مطمئن باشید اگه اینها رو خودتون ترکیب کنید اولا اونی میشه دلخواهتونه، در ضمن همیشه محصولات خانگی خوشمزه تره.

این ترکیب با سرکه بالزامیک و روغن زیتون روی سالاد محشر میشه. همچنین طعم فوق العاده ای به ماست یا ماست خیار میده.

نوش جان؛ گوارای وجود!

فوق العاده خوشمزه بود. واقعا خوشم اومد. و یه چیزهای خشکی هم (که آلبالو خشکه هم نبود!) توی دمنوش بود. که روی بشقاب زیرش هم ریخته و تو عکس معلومه.
البته اینم بگم که یه آقایی تو بار بود و قهوه هایی که درست میکرد، واقعا حرفه ای بود و شنیدم که ایشون سابقه اش تو کار کافی شاپ زیاده و قبلا کار کرده و کلا شما خودتون متوجه میشید از چیزهایی که درست میکنه. و اونجا بود که دلم خواست قهوه ای هم بخورم ولی خب، خوردن قهوه رو دمنوش آلبالو یه جوریه!!!!!!!! و البته این طلب من که یه بار حتما برم یه قهوه ترک اونجا بخورم.
بعدش که تولد تموم شد، بچه ها بالا رو مرتب کردند و رفتم طبقه بالا. نکته جالب اینجاست که وسایلی که اینجا هست، با همه قدیمی بودنشون، کار می کنند. مثلا این دوربین عکاسی:

مثلا این تلویزیون و دستگاه گرامافون و اون دستگاه تایپ و اتوی ذغالی، همه کار می کنند!!!! و البته یه صندوق قدیمی هم بود که متعلق به سال ۱۹۰۶ بود! از اون گوشه پشت صندلی ها پیداست!

خلاصه که کادر مودب و کاردانی داشت. مدیریتش هم یه آقای جوون بود که خیلی هوای مشتری ها رو داشت. اگه گذرتون به اون حوالی افتاد، حتما یه سر بزنید به کافه صدف!
در ضمن، ته منو، رمز وایفای هم نوشته بودند! حالا پانشید برید اونجا همه برنامه های گوشیتون رو آپدیت کنید!!!!!!!
اینم آدرس:
میدان انقلاب. خیابان ۱۲ فروردین. بین وحیدنظری و روانمهر. پ ۲۷۰

این کافی شاپ رو آنا، یکی از دوستان میزغذا معرفی کرده. خود آنا دفعه اولش بوده که کافی شاپ رو امتحان میکرده و با خرید کوپن تخفیف یکی از سایتهای تخفیف گروهی با اینجا آشنا شده.

پاسداران- بوستان دوم (اخوان)- گیلان- بعد از فرخی یزدی- پلاک ۲۶

تو خیابون گیلان که داری میری، بعد از فرخی یزدی، دقیقا نرسیده به ایستگاه اتوبوس، یه کافی شاپ کوچولو و نقلی میبینی با یه دکور جینگول و شاد، پر از عروسکهای انگری برد و ماگهای جور واجور که اصلا شبیه کافی شاپهای تاریک روشنفکرانه و کلاسیک نیست و برای کسی که از دود و دم کافی شاپهای تاریک فراریه، گزینه خوبی به نظر می رسه. وقتی می گم نقلی، یعنی واقعا نقلی ها!! صندوق و محل آماده سازی خوراکیها و صندلیهای مخصوص مشتریها همه کنار هم تو یه فضای کوچیک چیده شده، به طوریکه وقتی با دوستت حین خوردن  خوراکی ها داری حرف می زنی و درد دل می کنی، آقایی که مسئول درست کردن خوراکیها هستش هم به جمع دوستانتون اضافه می شه و با کنجکاوی و دقت کامل به حرفها و درد دلاتون گوش می ده و با ارتباط چشمی، تا لحظه آخر تو مکالمه همراهیتون می کنه!

کافی شاپ در هر لحظه، فقط امکان پذیرایی از دو گروه مشتری رو داره، برای هر گروه دو تا مبل راحتی سراسری روبروی هم قرار داده شده همراه با دو تا میز کوچیک ناراحتی (!). میزاش ازون میزای کوچولویی هست که تو خونمون وقتی مهمون میاد از زیر یه میز بزرگ میاریمش بیرون که روش چایی و میوه مهمون رو بذاریم و البته ارتفاعش به اندازه مبل راحتیه. یعنی مثلا وقتی می خوای کیک بخوری، یا باید ۳۰ درجه دولا شی یا باید ریسک کنی و کیک آویزون به چنگالو از بشقاب تا دهانت بدون زیردستی پرواز بدی یا اینکه کلا کلاس ملاسو بی خیال شی و بشقابو بذاری روی پات.

منتظر نشین تا کسی براتون منو با جلد چرمی بیاره و سفارشتونو بپرسه. برین پای صندوق سفارشتونو بدین.گفتم که، کافی شاپ کلاسیک نیست.

ما فقط کیک شکلاتی، کیک تیرامیسو، شیک کارامل و فراپه چینو رو امتحان کردیم. کیک شکلاتیش خوب بود، بخصوص که برخلاف برخی از کیک شکلاتیها خیلی شیرین نبود. یه چیزی بود بین تلخ و شیرین. اما کیک تیرامیسو معمولی بود (دوستم که کمی ازش خورد گفت خوشمزه س ولی فکر کنم این طوری گفت که من ناراحت نشم از انتخابم و تو ذوقم نخوره چون من وقتی می خوردم، مزه خاصی حس نمی کردم !!) شیک کاراملو که دیدم، کلی ذوق کردم از اینکه روش کلی خامه داره ولی وقتی داشتم خوردم، دیدم خامه نیست. دوستم می گفت این چیه و من می خواستم توصیفش کنم و دیدم بهترین توصیف اینه: نمی دونم، مثل پنیر له شده یا کیک پوک مخلوط با شیره. البته با بلایی که طی ساعات آتی سر دستگاه گوارشم  اومد، حدس می زنم که خامه دلمه شده بوده! شیک کاراملش یا یخ هم جزو مواد اولیه اش بود یا اینکه بستنیش چند ماه تو فریزر مونده و یخ زده بود، چون من تیکه های یخ رو زیر دندونم خرد می کردم  ( و البته چون یخ دوست دارم، لذت می بردم) وقتی شیک به نیمه رسید و درصد یخ (یا بستنی)ش کم شد، مزش هی شیرین و شیرین تر شد تا جایی که دیگه نتونستم ادامه بدم. خواستم به آقای مسئول بگم کمی پودر قهوه بده بریزم داخلش که از شیرینیش کم بشه و بتونم نصفه باقی مونده رو بخورم، اما یادم اومد اینجا “کافی” شاپه و مجانی به کسی پودر قهوه که یکی از مواد اصلی کارشون هست نمی دن.

یادم اومد تو کیفم ازین کافی میسکها دارم. دوستم اعتقاد داشت چون کافی میکس شکر داره، کمکی نمی کنه. اما در کمال تعجب، کافی میکس با اون مقدار نه چندان کم شکرش، غلظت شکرش کمتر از اون شیک بود و مشابه قانون انتشار گازها از جای پرفشار به کم فشار، تونست اندکی از شیرینی شیک رو جذب کنه تا بتونم چند جرعه دیگه هم بنوشم  (هر چند بازم نتونستم تا آخر ادامه بدم از شدت شیرینی) از فراپه چینو زیاد خبر ندارم، چون دوستم اهل رودربایستی هست و می گفت خوب بود، ولی اونم فراپه رو تا نصف بیشتر نخورد و به نظرم این نمی تونه نشون دهنده خوشمزه بودن فراپه باشه!!ا

وقتی دیدیم کاممون بیش از این تاب شیرین شدن نداره و در ضمن، چشمها و گوشهای آقای مسئول درست کردن خوراکی ها هم از بس تو جمع دوستانه ما شریک بوده خسته شده، تصمیم گرفتیم دیگه بریم.  موقع ترک کافی شاپ، محترمانه از مسئول اونجا تشکر کردم و گفتم: ولی شیک کاراملتون لا اقل به ذائقه من زیاد از حد شیرین اومد و شاید بهتر باشه کمی کم شیرینترش کنین. اون آقای مسئول هم با جوابش کام منو آخر کاری شیرین تر هم کرد: احتمالا شما تا حالا شیک کارامل نخوردین. ما توش کارامل سیراپ میریزیم که اون شیرینه و شیک کارامل کلا همین طوری درست می شه و باید شیرین باشه!!!

حالا شما هم اگه می خواین  کامتون خییییلیییی شیرین بشه، یه سر به این کافی شاپ بزنین، فقط حواستون باشه شیرینیش زیر دلتون نزنه (و در ضمن، تا ۱۲ ساعت بعدشم خونه بمونید که بتونید برای مشکلات گوارشی احتمالیتون، فکری بکنید!!)ا

با تشکر،

آنا

یه نکته جالب دیگه هم اینکه دوغ خودشون رو می فروشند که یه دوغ خوشمزه با یه کم گازه. من فکر می کنم گاز دوغها طبیعی باشه. (اگه یادتون باشه، توی پست ماست و دوغ خانگی، یه پیشنهاد این بود که می شه چند تا نخود توی ظرف دربسته دوغ بندازیم و چند روز بذاریم بمونه تا گاز طبیعی پیدا کنه!) حالا دیگه نمی دونم اینها دوغهاشونو چه جوری گازدار می کنند. دوغ گازدار… دوغ گازدار…

راستی اینم بگم که کباب بدون برنجه. در ضمن حلیم هم دارند. که خیلی خوشمزه است. اینم عکس یه پرس کباب و جوجه که دو تاشو با هم واسه مون گذاشته. قیمتهاش خیلی خوبه. یه پرس کباب کباب یا جوجه اش ۴۵۰۰٫ که به نسبت خیلی جاها که همین پول و چه بسا بیشتر می دیم و دل درد میگیریم، واقعا می ارزه. قیمت دوغش هم یک لیتر و نیم، هزار و پانصد تومنه.

نوش جان؛ گوارای وجود!

منوی غذا رو که آوردن قیمت ها خوب بود ولی کلا استفاده از سالاد بار اونجا اجباری بود. یعنی هر غذایی که میخاستی سفارش بدی سالاد بار هم باید میخوردی.
سالاد بارش رو یادم رفت عکس بندازم اما یه کشتی بود که روی کشتی کلی ترشیجات و شیرینیجات مخصوص جنوبی ها با سالادهای فصل مختلف رو گذاشته بودن. خوب بود.
من میخاستم ماهی شکم پر بخورم مخصوص خود جنوب ، سفارش دادم بعد از دو سه دقیقه بهم خبر دادن که ندارن گفتم ته چین بیارین.

 
روی غذاهاش بلا استثنا سلفون کشیده شده بود. ته چینش بد نبود اما ته چین مامان خودم خوشمزه تر بود. ولی خدایی تزئینشون حرف نداشت آدم لذت میبرد.
غذاهایی که دوستان سفارش دادند هم :
سبزی پلو با ماهی شیر که فوق العاده خوشمزه بود. بهمون گفتن سبزی پلوش کوکو هم داره ، اگر دقت کنین کوکوش همونقدری بود که در عکس میدیدین اما واقعا معرکه بود .

 
دو تا از بچه ها دیزی سفارش دادن اما دیزی به نظرم فقط باید تو تهران بخوری . دیزیش تعریف نداشت بوی خیلی بدی میداد که نمیشد زیاد تحملش کرد. اینا رو برای این میگم که اگه رفتین نخلستان بدونین چی سفارش بدین.
 
اینم جوجه سرآشپز. خوشمزه بود.
 

اوقات خوشی رو براتون آرزو میکنم.
آدرسش هست: شیراز، بلوار صنایع، روبروی صنایع الکترونیک، بعد از خیابان فرمانداری. تلفن هم ۶۲۳۱۶۲۹-۰۷۱۱

شاد باشین.

برای چندمین بار رفته بودم به شهری که اگه جور بشه میرم اونجا زندگی میکنم، شیراز.

عید نزدیکه و خیلی ها قصد مسافرت به شیراز رو دارن و این خیلی ها نمیدونن کجا باید برن یه غذای خوب و با کیفیت بخورن.

باورم نمیشد وقتی ماشین رو در یک پارکینگ در یک روز بارانی پارک کردیم و بهم گفتن این رستوران هفت خوان در شیراز است اینقدر از بیرون خوشگل بود که وسوسه شدیم که  داخل رستوران رو زودتر ببینیم.

رسیدیم دم آسانسور یه خانم خیلی شیکی ما را به داخل آسانسور راهنمائی کرد.

این رستوران تشکیل شده از هفت طبقه با غذاهای متفاوت در هر طبقه. هر طبقه مخصوص یک نوع آشپزی خاص بود.

یه طبقه بوفه و غذای فست فود، غذای کلاسیک، غذای سنتی، غذای باربکیو، …

اول تصمیم گرفتم بریم طبقه دوم به رستوران کلاسیک، اما نظرمون تغییر کرد و طبقه رو عوض کردیم و به رستوران سنتی رفتیم اما متاسفانه ساخته نشده بود و برگشتیم همون غذای همیشگی کباب و جوجه کباب و استیک.

از در آسانسور وارد فضای رستوران کلاسیک شدیم. قشنگ بود.

راستی سالن VIP هم داشت.

غذا رو سفارش دادیم. قیمت با رستورانهای لوکس تهران کمی متفاوت بود یعنی قیمتها خیلی بهتر بود. اینقدر گشنمه بودیم که نمیدونستیم چی بخوریم سیر میشیم. همراهی که ما رو به اون رستوران برده بود سفارش کرد که سوپ اگر خواستین بگیرین به تعداد نگیرین اما ما گفتیم مگه میشه گفت سوپهای اینجا فرق میکنه و واقعاً فرق داشت جای یک وعده غذایی بود.

سوپ قارچ سرو در نان قیمت ۴۷۰۰ تومان

بهتر از این نمیشد خوشمزه ترین سوپ قارچی بود که در رستورانها خورده بودم.

سالاد سرآشپز که با سوپها سرو شد.

غذاهایمان را بعد از ۲۰ دقیقه از سرو سوپ ها به سر میز آوردن.

لازانیا قیمت ۹۵۰۰ تومان

عجب خوشمزه بود فقط اون سس اش خیلی تند بود.

استیک مرغ با سس قارچ قیمت ۱۵ هزار تومان

کباب مخصوص سرآشپز قیمت ۲۰۵۰۰ تومان

قشنگ از تو عکس معلومه این همراهمون قبل از عکس گرفتن یکی از کبابها رو خورده، ببخشید شرمنده که جاش خالیه.

کباب لقمه مخصوص با برنج قیمت ۱۳۵۰۰ تومن

پیشنهاد میکنم اگه شیراز رفتین یه سر به این رستوران بزنین.

این رستوران نزدیک دروازه قرآن ، خیابون پشتی اون هتلی قرار داره که هنوز نیمه کاره است .

اگه رفتین حتما نظراتتون را اینجا بگذارین.

جای پارک زیاد داره. سیستم کارت خوان داره که همون سر میز میتونین پرداخت کنین. تو این رستوران با خیالت راحت پشت میزت نشستی غذا میخوری و هر وقت خواستی گارسون را صدا میکنی این شکلی نیست که بالا سر میزت مدام قدم بزنن. رستوران اینقدر بزرگه که عذاب وجدان نداری غذاتو زود بخوری و بلند شی تا نوبت بقیه بشه.

شاد باشین.

تلفنی سفارش دادیم ، سفارش آنلاینش هنوز راه نیافته بود.

به سایت www.mrdizi.com حتماً یه سر بزنید. هر سوالی که در ذهنتان باشد پاسخش را آنجا میگیرید . حتی مواد تشکیل دهنده دیزی را هم در سایت نوشته اند.

بریم سر اصل مطلب…

هر کی خیلی گشنه ش شده و الان فکر میکنه موقعی است که باید سفارش بده از ساعت ۱۰صبح الی ۱۷:۳۰ بعدازظهر میتونه سفارش تلفنی بده. توضیح چندانی نیاز نیست چون وقتی به سایتش برین هر چیزی که بخواین اونجا نوشته.

بچه ها از دستش ندین حتماً یکبار امتحانش کنین ، چون واقعاً خوشمزه بود.

در تهران اگه اشتباه نکنم چهار تا شعبه دارد. (گاندی، ولیعصر، پونک، جمهوری)

دیزی کلاسیک، دیزی تند، دیزی کم چرب و بزباش انواع دیزی هایش بود که میتونین انتخاب کنین.

راستی راجع به هزینه حمل یه چیزی بگم در سایت که برین محدودۀ شعبش هزینه حمل نداره که ما در محدوده نبودیم و مجبور به پرداخت شدیم دقیقاً نقشه جاهایی را که در محدوده اش هست را گذاشته تا یکوقت کسی اشتباه نکند.

داخل جعبه شامل یک دیزی، نان سنگک، دوغ، پیاز ، لیمو ، ظروف یکبار مصرف(کاسه ، قاشق ، چنگال ، گوشت کوب)

شدیداً خوردن این دیزی لذت بخش بود. توی نهارخوری اداره هر کی ما رو دید خوشش اومد و رفت که برای خودش در روزهای آتی سفارش بگذاره.

حتماً خیلی هاتون دبی رفتین و توی پاساژهای معروفش مثل Dubai Mall و ابن بتوته قدم گذاشتین.

حالا اونایی که نرفتن قبل از اینکه پاشون را بزارن و فکر قیمت و نهار یا شام اونجا هستن به عرض برسونم توی این دو تا پاساژ یه جایی را اختصاص دادند که انواع و اقسام رستورانها از ملیتهای مختلف با قیمتهای مختلف وجود داره که میتونن هر کدوم را که دوست دارند میل کنند.

من زیاد وقت نکردم از تمام رستورانهاش گزارش تهیه کنم فقط تو این پست میخواستم بگم زیاد نگران خوردن غذای عربی و یا غذای ملیتهای مختلف در دبی نباشین چون اصولاً هتلهای اونجا شام یا نهار ندارند میتونین خیلی راحت از این رستورانها لذت کافی را ببرین و از غذاهای فست فودیش استفاده کنین، اکثر فست فودها قیمتهاش مثل ایران بود، زیاد نگران قیمت نباشین.

بیشتر از اینا رستوران بود من وقت نکردم عکس بندازم که در دو پست آینده حتماً دو تا از مهمترین رستورانهای اروپایی را بهتون معرفی خواهم کرد .

مرسی از اینکه وقت گذاشتین.

این روزها دیگه آخرهای عمر آلبالوئه. آلبالوها خیلی رسیده شده اند و دیگه نمی شه باهاشون مربا درست کرد. خیلی بهتره که همه میوه ها به صورت تازه مصرف بشن. ولی خب، همه فصلها که آلبالو نیست. پس باید به فکر اون روزها بود.

آلبالوها رو بعد از شستن می ذاریم آبش بره و می ذاریم توی کیسه فریزر و می ذاریم توی فریزر. اونوقت زمستون، مثلا شب یلدا می ریم سراغش و عاشق این عاقبت اندیشی خودمون می شیم.

پنج شش دقیقه که بیرون باشه، کم کم یخش باز می شه و مزه اش بهتر:

الآن که جیک جیک مستون مونه، بهتره فکر زمستون مون باشه!

نوش جان؛ گوارای وجود!

خلاصه سر تخت طاووس قرار گذاشتیم و این دوست ما هی اصرار می کرد بیا بریم یه جا بشینیم حرف بزنیم. هر چی می گفتم همین جا توی خیابون خوبه(!) ، زیر باز نمی رفت! این دوست ما خیلی مقرراتیه. ما از همون اول بهش می گفتیم کسلر (همون افسر آلمانی در سریال ارتش سری که در کشاکش صحنه جنگ هم اتوی لباسش از بین نمی رفت.) درد سرتون ندم. از سر تخت طاووس تا خیابون فاطمی اومدیم، خبری از کافی شاپ نبود که نبود. منم دیگه کم کم داشت کمرم می گرفت. تا اینکه چشمهای تیز بین این دوست آلمانی ام (!) این تابلو رو دید:

چند پله رفتیم بالا و با یه کافی شاپ دنج و خنک روبرو شدیم. به غیر از ما فقط یه میز دیگه اشغال بود. یه دختر و پسر کم سن و روشنفکر نما که با همه نپختگی شون از جو میزشون خوشم اومد. خیلی راحت بودند. خلاصه اینکه اولین چیزی که نظرم رو جلب کرد، میزهای اونجا بود. روی میزها شیشه بود و زیر شیشه ها یه عالمه کاغذ؛ اعم از نقاشی بچه ها یا یادگاری که افرادی که اومده بودند از خودشون جا گذاشته بودند:

یه کتابخونه خوشگل هم داشت که وجودش،‌ واقعا آدم رو یاد خونه می انداخت:

در مجموع جای تر و تمیز و دنجی بود و اون آقاهه هم خیلی مودب و تمیز بود. آها، در مورد منوش هم باید بگم این شکلی بود:

من دیگه از قیمتها و لیستش عکس نگرفتم. مثل بقیه کافه ها بود. از یه کارشون خوشم اومد. در کنار در ورودی یه میز گذاشته بودند که روش یه دفتر بود. البته ما وقتی که وارد شدیم،‌ متوجه نشدیم. هر کدوم از مشتری ها اگه دلشون می خواست می تونستند توی این دفتر بزرگ، یادگاری بنویسند. به نظرم ایده جالبی بود. آقایی که مسوول اینجا بود می گفت خیلی از مشتری ها وقتی میان اینجا، سراغ دست نوشته های قبلی شون می گردند و خاطرات گذشته رو یادآوری می کنند.

خلاصه اینکه ما هم جای همه تون رو خالی کردیم و از طرف همه تون یه امضا انداختیم توی این دفتر:

یه بالکن با صفا هم داشت که توش صندلی چیده بودند ولی به خاطر گرمای هوا،‌ ما ترجیح دادیم نریم اونجا.

اولش که وارد شدیم، اون میزی که اشغال شده بود، داشتند سیگار می کشیدند. منم چون دود سیگار خیلی اذیتم می کنه، ترجیح دادم اون طرف بشینم. ولی مثل اینکه دوستهامون از نگاهم خوندند که سیگار نمی کشیم، در نتیجه با مهربانی زیاد بلند شدند و اومدند میز بغلی ما و حالا که یکی دیگه از دوستهاشون هم بهشون پیوسته بود، سه تایی چه دودی می کردند. لامذهبها نمی دونم چی می کشیدند که تا ته حلق ما می سوخت. ولی به حال حلق خودشون! به نظر من این دادن آزادی به مشتری نیست که اجازه بدیم سیگار بکشه. چون با این کار، آرامش دیگران رو سلب می کنیم.

خلاصه که در مجموع جای دنج و خوبی بود و پیشنهاد می شه لااقل یه بار تشریف ببرید.

آدرس: خیابون فاطمی. از میدون فاطمی که به طرف کارگر می روید،‌ شاید دویست قدم مانده به کارگر، سمت راست. البته اینجا دیگه خیابون دو طرفه می شه.