تقریباً همه ما حداقل یکی رو می شناسیم که به دیابت مبتلا شده باشد. دیابت یک بیماری جدی و لاعلاج است و تخمین زده شده که تنها در ایالات متحده ۱۸٫۲ میلیون نفر، چیزی در حدود ۶٫۳ درصد از کل جمعیت آن کشور، به یکی از انواع دیابت مبتلا شده باشند. از این تعداد بیماری ۱۳ میلیون نفر تشخیص داده شده و ۵٫۲ میلیون نفر نیز از ابتلای خود به بیماری بی اطلاع هستند و هر ساله نیز حدود ۱٫۳ میلیون نفر در محدوده سنی ۲۰ سال به بالا بر تعداد مبتلایان افزوده می شود.
دیابت چیست؟
دیابت نوعی اختلال در فرآیند سوخت و ساز (متابولیسم) بدن است. فرآیند سوخت و ساز همان ساز و کاری است که بدن ما به توسط آن غذا را هضم و از آن برای رشد و تولید انرژی استفاده می نماید. قسمت عمده ای از رژیم غذائی روزانه ما پس از هضم به گلوکز تبدیل می شود. گلوکز یک نوع قند ساده است که در خون وجود داشته و منبع اصلی تامین انرژی بدن است.
پس از هضم غذا، گلوکز وارد جریان خون می شود. سلولها از گلوکز خون برای تامین انرژی و رشد (تقسیم سلولی) بهره می گیرند. برای آنکه سلولها (اغلب سلولها) قادر به جذب گلوکز خون باشند، به یک هورمون موسوم به انسولین نیاز است. انسولین در بدن توسط لوزالمعده (پانکراس) تولید می شود. لوزالمعده غده مهم و نسبتاً بزرگی است که پشت معده قرار دارد.
لوزالمعده هر زمان که نیاز باشد با ترشح مقدار کافی انسولین به داخل خون، به سلولها امکان می دهد که قند خون را جذب کنند. اما در افراد مبتلا به بیماری دیابت، لوزالمعده یا به طور کلی قادر به تولید انسولین نیست و یا مقدار انسولین کمی تولید می کند. در نوع دیگر این بیماری حساسیت سولها به هورمون انسولین کاهش می یابد. به این ترتیب سطح گلوکز خون بالا می رود. این گلوکز اضافی، با وجود نیاز مبرم بدن به انرژی، از طریق ادرار دفع می شود. به طور کلی سه نوع دیابت وجود دارند: دیابت نوع اول، دیابت نوع دوم و دیابت حاملگی.
دیابت نوع اول
دیابت نوع اول یک نوع بیماری خود ایمنی۱ می باشد. در بیماریهای خود ایمنی سیستم دفاعی بدن بر علیه قسمتی از خود بدن فعال می شود. در دیابت نوع اول، سیستم ایمنی به سولهای بتای تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله کرده و آنها را نابود می کند. با از بین رفتن سلولهای بتا، لوزالمعده دیگر قادر به تولید انسولین نیست به همین دلیل شخص مبتلا به دیابت نوع اول باید هر روز مقداری انسولین دریافت کند تا زنده بماند.
دانشمندان هنوز نتوانسته اند دقیقاً مشخص کنند که چه چیزی باعث واکنش سیستم ایمنی بدن در برابر سلولهای بتا می شود، اما مشخص شده است که ژنتیک، عوامل محیطی و شاید برخی ویروسها در این میان بی تاثیر نیستند. بین ۵ تا ۱۰ درصد از موارد ابتلا به دیابت در ایالات متحده آمریکا از نوع دیابت نوع اول تشخیص داده شده است. دیابت نوع اول اغلب در بین کودکان و نوجوانان بروز می کند، اما احتمال ابتلا به آن در هر سنی ممکن است.
علائم ابتلا به دیابت نوع اول معمولاً خیلی سریع شدّت پیدا می کند، هر چند ممکن است روند تخریب سلولهای بتا از سالها قبل شروع شده باشد. برخی از علائم ابتلای به این بیماری تشنگی مداوم، تکرّر ادرار، گرسنگی دائمی، کاهش وزن، کاهش قدرت بینائی و ضعف مفرط می باشند. دیابت نوع اول، در صورت عدم تشخیص به موقع و عدم کنترل با تجویز روزانه انسولین، ممکن است به کتواسیدوز دیابتی۲ و در نهایت به مرگ بیمار منجر شود.
دیابت نوع دوم
شایعترین نوع دیابت، دیابت نوع دوم است. تقریباً بین ۹۰ تا ۹۵ درصد از بیماران دیابتی به دیابت نوع دوم مبتلا هستند. این نوع از دیابت را معمولاً معلول عواملی چون افزایش سن، چاقی، عوامل ژنتیکی، سوابق وجود دیابت حاملگی، کم تحرکی و عوامل نژادی می دانند. برای مثال تقریباً ۸۰ درصد از مبتلایان به این بیماری از وزن اضافی رنج می برند. اگرچه علایمی دال بر شیوع گسترده دیابت نوع دوم در میان جوانان وجود ندارد، اما هر روز تعداد مبتلایان به این بیماری در گروههای سنی کودکان و نوجوانان افزایش می یابد.
در دیابت نوع دوم لوزالمعده همچنان قادر است انسولین کافی تولید کند، اما بنا به دلایل نامعلوم، بدن قادر نیست از این انسولین به طور مطلوب استفاده کند. به این حالت مقاومت در برابر انسولین نیز می گویند. بعد از چند سال بدن انسولین کمتری تولید می کند و نتیجه مشابه دیابت نوع اول است به عبارت دیگر خون از گلوکز اشباع می شود و بدن قادر به جذب آن نیست.
شروع ابتلاء به دیابت نوع دوم برخلاف دیابت نوع اول ناگهانی نیست و علائم ابتلا به آن به صورت تدریجی ظاهر می شوند. برخی از علائم آن عبارتند از ضعف، حالت تهوع، ادرار مکرّر، تشنگی، کاهش وزن، کاهش قدرت دید، کاهش قدرت دفاعی بدن و کاهش سرعت بهبود زخمها. گاهی اوقات دیابت نوع دوم در افراد با علائم مشهودی همراه نیست.
دیابت حاملگی
دیابت حاملگی نوعی دیابت موقتی بوده و بیماری خاص دوران بارداری است. در میان زنان آمریکائی، آمریکائهای آفریقائی تبار، اسپانیائی تبار، سرخپوستان و آندسته از زنانی که سوابق ابتلا در خانواده شان وجود داشته است، بیشتر در معر
ض ابتلا به دیابت حاملگی قرار دارند. شواهد نشان داده است که زنانی که به دیابت حاملگی دچار شده اند، به احتمال ۲۰ تا ۵۰ درصد ظرف مدت ۵ تا ۱۰ سال به دیابت نوع دوم نیز مبتلا خواهند شد.
دیابت و تبعات آن
دیابت یکی از عوامل شناخته شده مرگ و میر و معلولیت در ایالات متحده آمریکا است. در سال ۲۰۰۰، دیابت ششمین عامل مرگ و میر در ایالات متحده آمریکا بود. با این وجود به نظر می رسد که در آمارهای رسمی نقش دیابت دست کم گرفته می شود. برای مثال تقریباً ۶۵ درصد از مرگهای ناشی از دیابت تحت عنوان مرگ در اثر بیماری قلبی و حمله قلبی ثبت می شوند.
دیابت یک اختلال مزمن است که تاثیرات منفی روی تمامی اعضای بدن دارد. این بیماری اغلب منجر به کوری، بیماریهای قلبی-عروقی، حمله قلبی، اختلالات کلیوی، قطع عضو و آسیبهای عصبی می شود. دیابت می تواند باعث بروز مشکلات زیادی در دوران بارداری شود و بروز آسیب و اختلال در میان کودکان متولد شده از مادران دیابتی امری شایع است.
در سال ۲۰۰۲ دیابت ۱۳۲ میلیارد دلار به آمریکا خسارت وارد کرده است. از این مبلغ ۴۰ میلیارد دلار مربوط به هزینه های غیر مستقیم و ۹۲ میلیارد دلار هزینه های مستقیم شامل هزینه های درمان، بستری، مراقبتهای پزشکی و … بوده است.
چه کسانی به دیابت مبتلا می شوند؟
دیابت مسری نیست و از فرد به فرد منتقل نمی شود. اما برخی عوامل هستند که می توانند فرد را برای ابتلای به آن مستعد سازند. درصد ابتلا به دیابت نوع اول در میان زنان و مردان یکسان است اما افراد سفید پوست بیش از دیگر نژادها بدان مبتلا می شوند. اطلاعات ارائه شده توسط سازمان جهانی بهداشت و سلامت نشان می دهد که دیابت نوع اول در میان جمعیتهای آسیائی، سرخپوستها و آفریقائی ها بسیار نادر است. اما نرخ ابتلا در برخی کشورهای شمال اروپا همچون فنلاند و سوئد، بسیار بالا است که دلائل این امر هنوز ناشناخته مانده است.
اما نرخ ابتلا به دیابت نوع دوم در میان افراد مسن تر، افراد چاق، و جمعیت آمریکائی های آفریقائی تبار، سرخپوستان، آمریکائی های آسیائی تبار، بومیان هاوائی و دیگر آمریکائی های بومی جزائر اقیانوس آرام و در نهایت آمریکائی های اسپانیائی تبار بالاتر است. در کلّ به نظر می رسد که ریشه های ژنتیکی در ابتلا به دیابت نوع دوم بسیار موثّر باشند. به عبارت دیگر وجود سابقه ابتلا به دیابت نوع دوم در خانواده بسیار مهم است. علاوه بر عوامل ارثی، عوامل زیر نیز می توانند باعث افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع دوم شوند:
- فشار خون بالا
- سطح بالای تری گلیسرید خون
- ابتلا به دیابت حاملگی یا وزن زیاد بچه در هنگام تولد (بیش از ۴ کیلوگرم)
- داشتن رژیم غذائی پرچربی
- نوشیدن مداوم مشروبات الکلی
- عدم تحرک
- چاقی
- افزایش سن، با افزایش سن بیش از ۴۵ سال احتمال ابتلا به دیابت نوع دوم به میزان زیادی افزایش می یابد. این احتمال بازهم با افزایش سن بیش از ۶۵ سال به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می یابد (نک به نمودار فوق).
پیشگیری
با توجه به ارتباط اضافه وزن و دیابت نوع دوم، با کاهش وزن می توانید احتمال ابتلا به دیابت نوع دوم را به میزان زیادی کاهش دهید. این امر خصوصاً اگر در خانواده شما سابقه ابتلا به دیابت نوع دوم وجود دارد، اهمیت بیشتری پیدا می کند. بر اساس یک باور قدیمی اغلب ما مرض قند را با مصرف شیرینی جات و شکر مرتبط می دانیم. هر چند مصرف شیرینی جات، شکر و به طور کلی انواع غذاهای پرکالری در افراد دیابتی باید محدود و تحت نظر متخصص تغذیه باشد اما دانشمندان ارتباط مستقیمی بین مصرف شکر و افزایش احتمال ابتلا به دیابت نیافته اند. با این وجود به نظر می رسد مصرف زیاد غذاهای پرکالری من جمله شیرینی جات و نیز کم تحرکی، خصوصاً در افرادی که سابقه ابتلا به دیابت در خانواده آنها وجود داشته، می تواند زمینه را برای ابتلا به دیابت مستعد کند.
مطالعات نشان داده است که انجام فعالیتهای ورزشی و بهره گیری از یک رژیم غذائی سالم حتی می تواند از رشد بیماری و تبدیل آن به دیابت نوع دوم در افراد مبتلا به IGT، حالتی که اغلب افراد قبل از ابتلا به دیابت نوع دوم به آن دچار می شوند، جلوگیری کند.
افرادی که به دیابت مبتلا شده اند نیز می توانند با انجام تمرینات ورزشی و استفاده از رژیم غذائی مناسب اثرات منفی دیابت را روی بدن خویش را کاهش دهند. ترک سیگار نیز می تواند تا حد زیادی به افراد دیابتی کمک کند تا از صدمات دیابت بکاهند.
۱– Autoimmunity نوعی اختلال زیستی که در آن ارگانیسم قادر به تشخیص اجزای خود نیست که باعث فعال شدن سیستم ایمنی بر علیه سلولها و باقتهای خودی می شود. اصطلاح Autoimmune در کلّ به انواع بیماریهایی که در این چارچوب طبقه بندی می شوند، اتلاق می گردد. دیابت نوع اول، MS و آرترید روماتوئید جزو این دسته از بیماریها هستند. نک به wikipedia.
۲– Diabetic Ketoacidosis یا به اختصار DKA یک نوع اختلال مرگبار در بیماران مبتلا به دیابت نوع اول (و گاهی اوقات در دیابت نوع دوم) است که علائم آن عبارتند از ضعف مفرط، تشنگی، ادرار مداوم، استشمام بوی استون از دهان و بینی و در مراحل پیشرفته استفراغ، درد در ناحیه شکمی، گیجی و حتی بیهوشی (ک
مای دیابتی). علّت بروز DKA بالا رفتن سطح گلوکز در خون، افزایش سطح کتونها در خون و متعاقب آن پائین رفتن pH خون (اسیدی شدن) است. زمانی که سطح انسولین خون پائین باشد، کبد از طریق متابولیسم چربی ها یک نوع سوخت به نام کتون تولید می کند. کتونها می توانند به عنوان ماده سوختی جایگزین (به جای گلوکز) در مغز و به طور کلی نورونها مورد استفاده قرار گیرند. در DKA از یک سو گلوکز خون به علت عدم ترشح انسولین در سطح بالائی است که این امر غلظت خون را بالا می برد، به تبع آن بدن سعی می کند این گلوکز اضافی را از طریق ادرار دفع کند، ولی گلوکز به هنگام دفع آب زیادی را جذب می کند که باعث دفع آب و املاح و دیهیدراته شدن بدن می شود. از دیگر سو به علت افزایش سطح کتونها در خون pH خون پائین می آید. pH خون در حالت نرمال چیزی بین ۷٫۳۵ تا ۷٫۴۵ است. بدن می تواند pH تا زیر ۷ را نیز تحمل کند. اگر pH خون به زیر ۶٫۸ برسد، می تواند باعث تخریب ساختار پروتئینها اعم از پروتئینهای به کار رفته در ساخت بافتها و آنزیمها شود و بسیار برای بدن خطرناک است. DKA عامل عمده مرگ و میر در افراد مبتلا به دیابت نوع اول است. نک به wikipedia.
منبع: سایت WebMd.com
مطالب مرتبط: دیابت در سایت مردمان
سلام، من خودم دیابت نوع ١ دارم، همه چیز مى خورم و به اندازه کافى هم انسولین میزنم، قندم کاملاً کنترله، ورزش حرفه اى هم میکنم، سعى کنید خوب زندگى کنید
من نیز مدتی است که دیابت نوع ۲ دارم و متفورمین مصرف می کنم گاهی با وجود خوردن شیرینی قندم زیاد بالا نمیره و گاهی در عین حالی که چیز شیرینی نخورده ام قندم بسیار بالاست ، من فکر کنم که بیشتر عصبی است و نتیجه ی زندگی شهر نشینی مخصوا کلان شهر هایی چون تهران
سلام دوستان من یه دختر۱۷ساله هستم و۱ساله که دیابت نوع۱دارم و۴بار در روز انسولین میزنم.همه چی هم می خورم حتی شیرینی قندم هم کاملا کنترله.همه چی می خورم چون دارم براش انسولین میزنم .شمارش کربوهیدرات رو بلدم ومیدونم در ازای هر چیزی که می خورم چند واحد انسولین بزنم که قندم بالا نره یا افت قند پیدا نکنم.اصلا هم با بیماریم مشکل ندارم البته الان نه اولش.
خیلی دوستتون دارم خیلی باحالین
بوس بوس
واای خواهشا کمک کنید و پیامم رو درج کنید مطالبتون عالیه*دوستان من یه کم زود عصبی می شم از دیابته؟ خیلی دوستتون دارم همنوع های خودم
سلام بر دیابتی های نوع دوم خصوصا مریم جان که حقیقتا درست گفته که تسلط بر اعصاب واقعا مهمه انشاالله سلامت باشید
کیمیا
ممنون ازاطلاعاتتون
سلام. من خودم دیابت دارم. قدم ۱۶۷ وزنم ۵۷ کیل. فقط یه چیز میخوام بگم دیابت خیلی خیلی بده و بیشتر از هر چیز به اعصاب آدم بستگی داره. اگه آرامش داشته باشی قند بالا هم اونقدر عوارضشو نشون نمی ده. ولی خودت می دونی که آخرش …… بیخیال فقط خواهشا مواظب خودتون باشید چون تو دیابت مخصوصا نو ع یک فقط کافیه یه کم شیرینی بیشتر مصرف کنی بهو قندت می پره رو ۴۰۰ یا ۵۰۰٫ آرزو می کنم همیشه سلامت باشید.
ما اعضای خانواده مان ۶ نفره هیچ کس از دیگری بیشتر یا کمتر نمی خوره متاسفانه یکی مان دیابت نوع دو دداریم برسی کردم دیدم مادر همسرم هم دیابت داره و چربی خون ودر حالیکه مابقی برابر ازمایش مقدر چربی و قندخون شان از حد نرمال نیز مقداری پایین بود پس به نظر بنده ارثی بودن قطعی و مشکلات روحی و روانی و عصبی در مرحله دوم وورزش و تغذیه در مرحله بعد می باشد
مطالب خیلی خوبی بود و برای تحقیقم استفاده کردم ممنون
سلامتی بزرگترین نعمت خداوند است که رسول رحمتش این به این مهم اشاره داشته است
بلا خره باید برای مردن یک دلیلی پیدابشه
مقاله ای لطفا درمورد دیابت به طور کامل می خوام.ممنون!
بدن ماهمیشه آماده ی پذیرفتن بیماریهاست .ولی باراهکارهای درست می شه پیشگیری کرد،یعنی فقط وفقط به خودمون بستگی داره.مگه
غیر اینه سعیده جونم؟!
بروبچ ایرونی عزیزمن واسه خاطرآینده ی خودتون می گم.From:Dr.M
به نظر من فقط تغذیه ی درست بهترین راه حل است.والبته درهنگام خوردن به عاقبت بعدش یکم فکرکنی بدنمی شه. درسته!
Thanks bloke, that was useful .
تو همون سعیده خودمونی؟ من که باورم نمی شه. کدوم دکتری اینو گفته . بگو تا همین الآن جواز پزشکی که سهله، شناسنامه شو باطل کنیم ! تو شام و ناهار به زور می خوری چه برسه به چربی و کلسترول …
عجب !!!!
من خودم یکسال پیش هم قندم بالا بود هم چربیم. کلسترول هم در حد خطر بود . کی باورش میشد ؟ به هر کی میگفتم میگفت تو که لاغری تو که چربی نمیخوری چرا ؟ اما خب دیگه بالا بود جوابش این بود که من پیر شده بودم.
ممنون از مطلبتون.
به نظر من نباید فکر کنیم وقتی که پیر می شیم دیابت و چربی و هزار مریضی از این دسته می گیریم. زمینه همه اینها در خورد و خوراک و رفتار جوونی ماهاست. وقتی از بچگی به بچه هامون شیرینی بی رویه می دیم و بچه ها به جای اینکه بازی و فعالیت بدنی داشته باشند، ساعتها پای کامپیوتر می شینند و تحرک ندارند، باید منتظر این مریضی ها حتی قبل از رسیدن به پیری باشیم.