کافه نادری – ردپای تاریخ

کافه نادری یکی از قدیمی ترین تریا-رستوران های تهرانه، از چهار راه استامبول (پائین تر از میدان فردوسی) که ۲۰۰-۳۰۰ متر به سمت پل جمهوری میری، روبروی سفارت بریتانیا، به یک هتل قدیمی میرسی که اسمش هتل نادریه (سابق اسم اون تیکه از خیابون جمهوری نادری بوده) و یه شیرینی فروشی تعطیل هم زیر هتله. کنار شیرینی فروشی یک در باریک هست که مستقیم میره توی کافه، وارد که میشی ۲ تا سالن بزرگ میبینی که یکیش تریاس و اون یکی رستوران (که بعد از نهار اونجام تریا میشه) کافه نادری سقف بلندی داره و کاغذ دیواری های قدیمی و چراغ های دیواری که قدیم با بند روشن خاموش میشده و صندلی های چوبی لهستانیش نشون از قدمتشه، علاوه بر اینها حیاطی داره که خیلی بزرگ و پر درخته و گفته میشه اون موقع ها توی این حیاط رستوران تابستونی برپا بوده و یک سن قدیمی توشه که میگن خواننده های مطرح شب ها روش برنامه اجرا میکردن، کافه نادری علاوه بر اینا پاتوق فرهنگی ادیبان و شعرای بزرگی مثل احمد شاملو، صادق هدایت، فروغ فرخزاد، فریدون مشیری و… هم به حساب میومده و هنوزم که میری گاهی ادبای معاصر بزرگی رو میتونی اونجا ببینی، کافه نادری مثل رستوران های لوکس سکوت و موسیقی ملایم نداره و فقط صدای همهمه و قاشق چنگال توش شنیده میشه! گارسون هاشم بلا استثنا پیرمردهایی هستند که همگی ۴۰-۵۰ ساله اینجا کار میکنند و گاهی وقتا تند و بد اخلاق و گاهی وقتا مهربون و آروم هستند. 

گذشته از این حرف ها کافه نادری غذاهای بسیار خوبی داره، از استیک های خوش طعمش که روش سس مخصوص اونجا رو داره (سس بشامل و قارچ) و تزئینات دورش (سیب زمینی وهویج + در زمستان لبو که خیلی با غذا عالی میشه) و تا یک ربع توی ظرف آهنی جلوت جیلیزو ویلیز میکنه گرفته تا غذا های دیگش مثل شنیتسل مرغ و گوشت، شاتو بریان، زرشک پلو با مرغ و… که واقعا همه با کیفیت و لذیذ هستند

ظرف های غذا چینی هستند و ظرف های سالاد استیل که با اینکه چیز خاصی نداره خیلی میچسبه! نوشابه هاش هنوز شیشه ایه و گارسون مخصوص رستوران که به (عشقی) معروفه با  دربازکنی که همیشه توی جیب روپوشش داره در شیشتو باز میکنه! قیمت هاشم ارزون نیست و هیچوقت موقع تصویه نمیفهمی چرا انقدر گرون تر از منو بهت فاکتور دادن و اگه بگی صدای حسین آقا و یا بقیه گارسون ها درمیاد ولی هیچکس از دستشون ناراحت نمیشه. خلاصه که متوسط برای هر نفر روی ۱۰-۱۲ هزار تومن حساب کنید.

بخش تریا هم که شامل چای و قهوه و نسکافه و کیک و… میشه که بوی قهوش تا توی خیابونم میاد و یک گارسون پیر ارمنی مسئول درست کردنشه که اگه بخوای برات فال قهوه هم میگیره و پولشم هر چقدر بخوای میدی (دیگه از ۳ هزار تومن به بالا باید حساب کنید) ساعت کار کافه تا ۷ بعد از ظهره و فقط نهار توش سرو میشه.

کافه نادری جائیه که حتما ارزش یکبار امتحان کردن رو داره و رد پای تاریخ به وضوح توش حس میشه

 

Cafe_Naderi

 

منبع عکس (توسط حسام آرمندهی) و اطلاعات بیشتر در: wikipedia

۴۲ دیدگاه

  1. محسن ۲۸ دی ۱۳۹۶
  2. سپیدار ۲۶ دی ۱۳۹۵
    • راز ۱۸ فروردین ۱۳۹۶
  3. Parisa ۲۲ خرداد ۱۳۹۵
  4. ناشناس ۶ خرداد ۱۳۹۵
  5. م ۲۸ فروردین ۱۳۹۵
  6. ماریا ۲۲ اسفند ۱۳۹۴
    • ناشناس ۲۱ فروردین ۱۳۹۵
  7. مائده ۳۰ بهمن ۱۳۹۴
  8. ناشناس ۲ بهمن ۱۳۹۴
  9. حجبر ۱۲ شهریور ۱۳۹۴
  10. samin ۱۶ تیر ۱۳۹۳
  11. ناشناس ۱۳ تیر ۱۳۹۳
  12. مژگان ۲۲ اسفند ۱۳۹۲
  13. آرزو ۱۱ بهمن ۱۳۹۲
  14. نسرین ۱۱ آذر ۱۳۹۲
    • اشکان ۲۳ شهریور ۱۳۹۵
  15. زینب ۱ آذر ۱۳۹۲
  16. sarvin ۱۶ خرداد ۱۳۹۲
  17. fasol ۳۰ فروردین ۱۳۹۲
  18. سیما ۲۴ اسفند ۱۳۹۱
    • ناشناس ۱۶ مرداد ۱۳۹۴
  19. تارا ۲۳ اسفند ۱۳۹۱
  20. تارا ۲۳ اسفند ۱۳۹۱
  21. حدیثه ۲۹ آذر ۱۳۹۱
  22. سروین ۴ آبان ۱۳۹۱
  23. masoud ۲۵ مرداد ۱۳۹۱
  24. کیومرث ۳ خرداد ۱۳۹۱
  25. غزل ۲۷ فروردین ۱۳۹۱
  26. bahar ۲۷ فروردین ۱۳۹۱
  27. eli ۱۴ فروردین ۱۳۹۱
  28. نبلوفر ۱۶ اسفند ۱۳۹۰
  29. مهري ۹ مرداد ۱۳۹۰
  30. حميد ۱۷ تیر ۱۳۸۹
  31. farinaz ۳۰ بهمن ۱۳۸۸
  32. sali147 ۱ آذر ۱۳۸۸
  33. mard e deltang ۱۸ فروردین ۱۳۸۸
  34. somayeh ۱۶ مرداد ۱۳۸۷
  35. علیرضا ۲۶ تیر ۱۳۸۷
  36. رضا ۲۵ تیر ۱۳۸۷
    • ناشناس ۲۶ مهر ۱۳۹۵
    • ناشناس ۱۱ دی ۱۳۹۵