پونه کوهی۱ یا پونه وحشی از گونه نعناع ها۲ می باشد که سرشار از ترکیبات آروماتیک معطر می باشند. پونه کوهی دارای ساقه ای چهارگوش و برگهای کُرکی قرینه در دو طرف ساقه می باشد. شکل برگها بیضی شکل و به رنگ سبز و بنفش می باشد. با گذشت زمان ساقه حالت خشک چوبی گرفته، برگها بزرگتر و ضخیمتر شده و گلهای بنفش رنگ شروع به رشد می کنند.
پونه کوهی از گیاهانی است که در دره ها و تفرجگاههای ییلاقی شمالی تهران از دارآباد گرفته تا گلاب دره، دربند، درکه، کَن و دیزین به صورت وحشی در کنار جویهای آب و در مجاورت بوته های گزنه و … می روید. مرغوبترین نوع پونه وحشی در کنار چشمه ها و آب ذوب شده برفها می روید و بهترین فصل برای چیدن پونه وحشی اوایل فروردین تا اواسط اردیبهشت است. پونه کوهی دوست دارد ساقه در آب و رو به سمت آفتاب داشته باشد.
پونه کوهی بسیار مُعطّر و سرشار از یُد و مواد معدنی است. پونه وحشی را می توان به صورت خام به عنوان سبزی خوردن یا در سالاد مصرف کرد. بعضی کوهنوردان از چند عدد برگ پونه تازه در طبخ چای استفاده می کنند. پونه کوهی را می توان پس از خرد کردن به همراه چند عدد تخم مرغ و کمی آرد برای طبخ کوکو سبزی نیز مورد استفاده قرار داد.
لینکهای مرتبط:
۱– Mentha longifolia
۲– Mentha
خیلی ممنون عزیزم مطالبتون خیلی خوب بود استفاده کردم جوجو
فکر کنم لینک سایت های مرجع بر عکس باشد
به یاد شعر «همامیرافشار» افتادم:
گلپونه های وحشی دشت امیدم وقتی سحر شد
خاموشی شب رفت و فردایی دگر شد…
ممنون از مطلبتون. بوی پونه منو همیشه به یاد خونه مادربزرگم می اندازه که تو تابستون گاهی اوقات صبحونه « عدسی» می خوردیم و روش پونه می ریختیم.